استادی ازشاگردش پرسید:چراماوقتی عصبانی هستیم دادمی زنیم؟چرامردم هنگامی که خشمگین هستند صدایشان رابلندمیکنندوسرهم دادمیکشند؟؟؟
شاگردان فکری کردندویکی ازان هاگفت:چون دران لحظه ارامش وخونسردیمان راازدست میدهیم!!!
استادپرسید:اینکه ارامشمان راازدست میدهیم درست است اماچراباوجودی که طرف مقابلمان کنارمان قراردارددادمیزنیم؟؟؟ایانمی توان با صدای ملایم صحبت کرد؟چراهنگامی که خشمگین هستیم دادمیزنیم؟
شاگردان هرکدام جواب هایی دادن اماپاسخ های هیچ کدام استادراراضی نکرد........
سرانجام او چنین توضیح داد:
هنگامی که دونفر ازدست یکدیگرعصبانی هستند قلب هایشان ازیکدیگرفاصله میگیردانها برای اینکه فاصله هایشان جبران کنندمجبورندکه دادبزنندهرچه میزان عصبانیت وخشم بیشتراست وانهابایدصدایشان رابلندترکنند
سپس استادپرسید:هنگامی که دونفرعاشق همدیگرباشندچه اتفاقی می افتد؟
انها سرهم دادنمی زنندبلکه خیلی به ارامی باهم صحبت می کنندچرا؟؟؟
چون قلب هایشان خیلی به هم نزدیک است فاصله هاشان بسیارکم است
استادادامه داد:
هنگامی که عشقشان به یکدیگربیشترشدچه اتفاقی می افتد؟
انهاحتی حرف معمولی هم باهم نمی زنندوفقط درگوش هم نجوامیکنندوعشقشان بازهم به یکدیگربیشترمیشود
سرانجام...................
حتی ازنجواکردن هم بی نیازمی شوندوفقط به یکدیگرنگاه می کنند!!!!!!!
این هنگامی است که دیگرهیچ فاصله ای بین قلب های ان هاباقی نمانده باشد................
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: